W o dr Grosvatter i ds Heim isch, isch my Mueter mit ihm dür ds Huus. Si hei gluegt, was’r chönnt mitnä. Viu het’r nid chönne mitnä, mit syne zwöi Zimmer im Heim. Dr Grosvatter het gseit, das syg ihm grad Rächt. Är wöu das Züüg sowiso nümm. Är syg bis itz eifach no nid drzue cho, ds Huus z ruume. Süsch wär das Züüg lengschtens furt. Itz müessi mir de haut. Mir söui eifach e Muude bschteuen uf syni Chöschten u aus dert dry tue. U vilech gäb’s ja glych ds Einten oder ds Angere, wo mr no chönni bruuche.
Aber är bruuch doch o öpis im Heim, het my Mueter gseit. Das syg emu nid gmüetlech, zwöi lääri Zimmer. U het ihm ds Einten oder ds Angeren ufgschwätzt. E Teppich, es Buffet, zwöi Biuder. – Was mit däm Sässu syg, het my Mueter wöue wüsse. – Dä Sässu wöu’r nümm, het dr Grosvatter gseit. – Aber dä Sässu wär no gäbig im Heim, het my Mueter gseit, de chönnt’r ab und zue absitzen un es Buech läse. – Dä Sässu wöu’r nid im Heim, het dr Grosvatter gseit. – Aber früecher heig’r dä Sässu emu no gärn gha, het my Mueter gseit. Das syg sy Läsesässu gsi. Öb’r nümm wüss. Si wüss no, win’r dert drinn gläse heig: em Churchill syni Memoire u dr Archipel Gulag vom Solschenizyn. –
Är wöu dä Sässu nümm, het dr Grosvatter gseit. – Är müess doch öpis mitnä, het my Mueter gseit. – Äbe, het dr Grosvatter gseit, dä Teppich, das Buffet u di zwöi Biuder, wo sin ihm scho ufgschwätzt heig. Aber dä Sässu wöu’r nid. – Was’r gäg dä Sässu heig, het my Mueter gseit. – Är heig nüt gäg dä Sässu, het dr Grosvatter gseit, är wöu eifach nid syni zwöi chlyne Zimmerli im Heim mit Züüg vouschteue, won’r nümm wöu. – So chly syge de di Zimmerli nid, het my Mueter gseit. Immerhin heig’r zwöi Zimmer, im Gägesatz zu aunen angere. U choschte tüege si o gnue. – Är heig ja gar nid i das Heim wöue, het dr Grosvatter gseit, är göng üs z lieb. Wüu är üs das nid wöu zuemuete, dass mir meini, üs um ihn müesse z kümmere. U zum Erbe blyb de dänk geng no gnue. – Vo däm red si gar nid, het my Mueter gseit, das wüss’r ganz genau. Ihre göng’s numen um ihn, ume Grosvatter, dass är sich wooufüeu i däm Heim.
So isch dä Sässu blybe schta. Wi aus isch blybe schta im Huus vom Grosvatter, wo dr Grosvatter i ds Heim isch. U o ds Huus isch blybe schta. Ab und zue isch e Gärtner hären oder e Putzfrou. Är heig sech nid drfür, das Huus la z ruume, het dr Bärni gseit, so lang dr Grosvatter no läb. U när wüss me ja glych nid, was drmit mache. Abschrysse chönn me nid, so lang dr Grosvatter no läb. U vrmieten a irgendöper, we me nid wüss, für wi lang. So isch das Huus monatelang läär gschtange. Auso vou. Bis my Mueter ihrem Brueder Bärni aaglüte het un ihm gseit het, si föng itz mau a, das Züüg z erläse. Das bruuch Zyt. Di Zyt müess me sech nä. U si heig di Zyt eigentlech o nid. U wüu dr Bärni tänkt het, i wär vilech no froh überne chlyne Tschop, het dr Bärni mir aaglüten u gfragt, öb i das nid chönnt übernä. Das Huus z ruume. Mit dr Familie zäme natürlech. Är würd o öpis zahle drfür. E chlyne Schtundelohn. U für mi aus angehende Historiker wär das vilech non en intressanten Yschtig. U wüu i würklech grad bi froh gsi überne chlyne Tschop u wüu’s ds Huus vom Grosvatter isch, han i zuegseit.
A zwöine Wuchenändi isch d Familie dür ds Huus. Aui hei gno, was si hei chönne bruuche. Si bruuchi nüt, hei aui gseit, si
heigen ygrichteti Wonigen u Hüser. My Mueter het se probiert z überrede. Si bruuchi dis und jenes, das Kanapee vilech. U dä Tisch wär doch no schön. U das Büecher-gschteu würd guet i d Wonig passe. Aus
Aadänken a Grosvatter. O wen’r no läb.
Aber säuber het si o nüt wöue, my Mueter. U nach dene zwöi Wuchenändi isch ds Huus geng no vou gsi, vo z oberscht bis z ungerscht.
Itz bschteui mr eifach e Muude, het dr Bärni entschide. U de bin i mit myre Mueter im Huus vo mym Grosvatter gschtangen u mir hei probiert z entscheide, was itz i di Muude söu. Geng we mr is für öpis hei entschide gha, isch öperem vo beidnen i Sinn cho, wäm das Möbu vilech glych no chönnt gfauen u das Biud u de hei mr’s wägggschteut. U wo mr aus hei wägggschteut gha u nüt sy los worde drvo, wüu’s die, wo mr’s für se hei wägggschteut gha, nid hei wöue, hei mr’s am Schluss glych i d Muude ta.
Am Aabe hei mr es Mail usegla a d Familie, mir heigen itz das Züüg i d Muude ta. We’s no öper wöu, chönn’r’s ir Nacht cho hole. Am Morgen isch aus wägg gsi. – So wird me ds Züüg los, han i myre Mueter gseit u d Muude gfüut, dr ganz Tag. Am Aabe hei mr wider es Mail usegla. Am Morgen isch aus wägg gsi. I drei Wuche hei mr ds Huus gläärt, vo z oberscht bis z ungerscht. Wär immer di Sache ghout het us dere Muude, si sy wägg gsi. Aus das Züüg, wo vorhär niemer het wöue. U wo d Muuden am Schluss isch abghout worde, isch si läär gsi.
Numen em Grosvatter sy Sässu isch blybe schta. Dä het niemer wöue. Tagelang isch’r ir Muude gläge. U einisch amnen Aabe ha ne mitgno. – Hesch gseh, dr Sässu isch wägg? Het my Mueter am nächschte Morge gseit. – I ha ne mitgno. – Aber hesch de dä würklech wöue? Het my Mueter gfragt. Hättsch nid lieber ds Kanapee gha? – Nei, han i gseit. – Henu, du muesch’s wüsse. Ds Kanapee wär schöner gsi. Aber wenigschtens wüsse mr itz o wohäre mit em Churchill syne Memoire und em Archipel Gulag.
Guy Krneta, geboren 1964 in Bern, lebt als freier Schriftsteller in Basel. Er schrieb zahlreiche Prosatexte sowie Theaterstücke und steht als Spoken-Word-Autor auf der Bühne. Krneta wurde mit verschiedenen Preisen ausgezeichnet, unter anderem mit dem Welti-Preis der Schweizerischen Schiller-Stiftung.
